Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

γιατί;

Γιατί και γιατί αναρωτιέσαι συνέχεια σαν το πεντάχρονο που μπορεί να σε ρωτήσει μέχρι και γιατί ρωτάμε με το γιατί. Και ναι είναι εξίσου εκνευριστικό. Και για σένα και για τον άλλο. Γιατί; Όχι που δεν θα ρωτούσες. Γιατί δύο γιατί. Η απάντηση δεν υπάρχει ή είναι σαν να λέει ο πατέρας στην κορούλα του τι κάνει με τη μαμά το βράδυ και τρίζει το κρεβάτι. Το λες; Δεν το λες. Για κάτι τέτοια περιμένεις να μεγαλώσει το παιδί και τότε θα καταλάβει από μόνο του. Και το παιδί. Δυστυχώς ή ευτυχώς το για-χου ανσερς δεν έχει επεκταθεί σε τέτοια θέματα. Αν δεν πάρεις την απάντηση που θέλεις δύο είναι οι πιθανές αντιδράσεις. Θα περιμένεις να μάθεις, οπότε είσαι γαϊδούρι (λόγο γαϊδουρινής υπομονής το λέω νο οφένς) ή θα αρχίσεις να φτιάχνεις σενάρια. Το δεύτερο είναι το χειρότερο αλλά είναι μονόδρομος. Σαν να πίνεις μπύρα και να καμαρώνεις τα τσιπς στο μπολ χωρίς να τρως. Και αν το έκανες μία φορά δεν σημαίνει ότι το κάνεις πάντα. Αρχίζει το λοιπόν το πιτσιρίκι και φτιάχνει σενάρια και λέει αυτό το γιατί γιατί έτσι και το άλλο γιατί αλλιώς. Όλα όμως τα φτιάχνει εύκολα και τα απαντάει με όμορφες σκέψεις και ωραίες για το αυτί λέξεις. Αντίθετα από σένα. Γιατί; Δεν σ' αρέσει τώρα ε; Γιατί μεγάλωσες και άλλαξες. Μα αν θες να διώξεις το γρουσούζη προποτζή από μέσα σου άσε τα γιατί που μπορεί και φτιάξε τα δικά σου, όπως θα έκανες και όταν τα γιατί σου ήταν γλυκά (δεν ήταν αλλά οι γονείς σου τα έβλεπαν έτσι και πάλι όχι όλα). Αυτά θα γίνουν και οι απαντήσεις που θα πάρεις. Και αν δεν γίνουν τουλάχιστον τα τσιπς ταιριάζουν με τη μπύρα. Αλλιώς θα σου έφερναν μπισκότα βουτύρου.