Κυριακή 5 Μαΐου 2013

μον(αμουρ)ξιά

Άλλοι φοβούνται μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους. Άλλοι τον χρόνο. Άλλοι πάλι τις κατσαρίδες. Άλλοι εμένα. Όλοι αυτοί όμως δεν έχουν νιώσει μόνοι. Σαν το λεμόνι, στο δεν θα το πω είναι πολύ προβλέψιμο. Μέχρι και το μετεο.γρ θα το έβρισκε. Και λέγοντας μόνοι εννοώ μόνοι τότε που δεν το θέλουν να είναι μόνοι. Γιατί υπάρχουν και κάποιοι, ένας φίλος όχι εγώ, που θέλουν αρκετές στιγμές να είναι μόνοι. Μόνος μπορείς να υπάρξεις και μέσα στο μετρό, και μέσα σε μια αγκαλιά και μέσα στο καλύτερο γλέντι. Μα κακό σαν την μοναξιά δεν έχει. Άσχημο πράγμα. Έχει και αυτό το ξ μέσα. Πω. Μη σου τύχει. Για αυτό η γιαγιά μου μάλλον την έλεγε μοναχοσύνη.