Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

μαθηματικός

Όταν σου έλεγα ότι η δασκάλα ξέρει καλύτερα μαθηματικά από εσένα έμαθα ότι σε πείραζε. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που αμφισβήτησα και αυτός που δεν το άξιζε. Όταν κάτσαμε να κάνουμε πρώτη φορά μάθημα μαζί φάνηκε ότι ταιριάζουμε όπως η φωτιά με το νερό. Όταν γυρνούσα σπίτι σουρωμένος και αγκάλιαζα την τουαλέτα δεν ρωτούσες τι και πως. Έφτιαχνες κάτι να φάω και με έβαζες για ύπνο. Όταν γύρισα από το σχολείο με βαθμούς λιγότερους και από τους βαθμούς του Άρη τη χρονιά που έπεσε (ποια από όλες;) κάτσαμε και ψάξαμε τη λύση. Όταν στο έκτο έτος σου είπα ότι χρωστάω περισσότερα μαθήματα από πρωτοετή πάλι κάτσαμε και κοιτάξαμε τι πρέπει να κάνουμε. Δοκίμασα την υπομονή σου και μου δίδαξες το μεγαλύτερο μάθημα. Το να αναζητώ τη λύση και όχι να αναλώνομαι στην ανάλυση του προβλήματος. Γιατί το πρόβλημα όσο το συζητάς, πρόβλημα θα παραμένει. Όταν γράψεις "λύση" και αρχίζεις από κάτω να την ψάχνεις τότε το αντιμετωπίζεις.

Είσαι γνήσιος μαθηματικός πατέρα. Να είσαι πάντα γερός.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Παραλία

Θυμάσαι την καλύτερη παραλία που πήγαμε; Ξεκινήσαμε όλο χαρά να πάμε. Αλλά σε μια στροφή χάσαμε το δρόμο. Βρεθήκαμε σε μια κορυφή μέσα από έναν παλιόδρομο. Αλλά επιμείναμε και φτάσαμε στην παραλία. Παρκάραμε και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε πεζοί ανάμεσα σε αγκάθια, πέτρες και χώμα. Φτάσαμε όμως. Και η παραλία ήταν καλύτερη από αυτό που περιμέναμε. Και δεν θέλαμε να φύγουμε. 

Αυτή η παραλία είναι ο οδηγός μας μάτια μου.

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

τι κάνεις;

Είμαι σε ταξί, στην απρόσωπη πόλη. Έχω μπει μέσα με μια καλημέρα στον οδηγό που μου απάντησε με ένα ξερό γεια. Έχει ήλιο αλλά μόλις έχει αρχίσει να ρίχνει ψιχάλες. Ήλιος και βροχή, παντρεύονται οι χοντροί, μου έλεγε ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρός και ξεκαρδιζόμουν στα γέλια. Σταματάμε σε φανάρι και βλέπω στο μπροστά αυτοκίνητο ένα ρακένδυτο άντρα με καμπούρα, μαυρισμένο αρχές μαρτίου, προφανώς και δεν είχε φορέσει μάρτη, να πλησιάζει στο παράθυρο και να λέει κάτι. Επόμενη του στάση το ταξί. Πλησίασε κουτσαίνοντας. Γεια σου μπάμπη, λέει ο οδηγός, τι κάνεις; Καλά, δόξα το θεό, απαντάει ο μπάμπης. Έχεις ένα τσιγάρο να μου δώσεις; Του δίνει. Φωτιά; Πάρε. Ανάβει πράσινο, κορνάρει κάποιος, ή πλέον νομίζω ότι ακούω κόρνα με το που δω πράσινο και φύγαμε.

Κατάλαβες γιατί είναι ωραίος τύπος ο μπάμπης; Αν τον λένε μπάμπη γιατί αυτό το φαντάζομαι. Θα μπορούσαμε όλοι να ήμασταν καλύτερα από ότι είμαστε. Ή χειρότερα. Μια απάντηση όμως χωρίς αχαριστία και μιζέρια στην ερώτηση "τι κανείς;" θα είναι πάντα σωστή.