μπέρδεμα

Υπάρχουν μαγαζιά που ο νονός τους ήταν πολύ ωραίος τύπος, με χιούμορ. Υπάρχουν μαγαζιά όπως "ντόλτσε βίτα", "το μπέρδεμα" και το "μας πήραν είδηση". Ζουν ανάμεσά μας. Είναι στο από κάτω τετράγωνο, αν όχι στο ίδιο. Περνάμε από εκεί πολύ συχνά για να πετάξουμε τα σκουπίδια ή να βγάλουμε βόλτα το σκύλο. Περνάμε όλες τις ώρες της ημέρας αλλά σπάνια θα δεις ματιές να πέφτουν μέσα στο μαγαζί. Ίσως και να φταίει το φιμέ τζάμι. Ίσως και όχι. Υπάρχουν αυτά τα μαγαζιά που εγείρουν την περιέργεια. Και πως να μην το κάνουν άλλωστε. Δεν αξίζει μία επίσκεψη, έστω μία μόνο λέγω το καφέ-μπαρ μπέρδεμα;
Και αφού συμφωνήσαμε όλοι ας πάμε. Μπαίνεις. Πρώτη τζούρα από κακή κολόνια. Δεύτερη από τσιγάρα. Κάθεσαι στο μπαρ. Μην ζητήσεις σφηνάκια, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην ξέρουν τι είναι αυτό και να αντιπροτείνουν "να σπάσω μια μπύρα στα τρία;". Μουσική ζεϊμπέκικα και τσιφτετέλια. Έχει και ντιτζέι. Αμέ. Ίσως εκτελεί και χρέη μπάρμαν. Λίγη σημασία έχει. Το μαγαζί μικρό και σκοτεινό. Δεν πέφτουμε και ο ένας πάνω στον άλλο αλλά σκοτεινό. Κόσμος νορμάλ. Αναλογία ένας προς μία με τα κορίτσια. Τα κορίτσια.
ΤΑ κορίτσια. Τα Κορίτσια. Θέλει τύχη για να συναντήσεις ομορφούλα. Συνήθως δεν είναι πρώτης διαλογής θα έλεγα χωρίς να θέλω να χαρακτηριστώ μισογύνης και να καώ στην πυρά αλλόφρονων φεμινιστριών καθώς παραθέτω εδώ για τώρα και για πάντα την αγάπη και την εκτίμηση μου για τις γυναίκες. Δεν μιλάνε καλά ελληνικά οπότε μια ξένη γλώσσα βοηθάει. Στα έλεγε η μάνα σου "ποτέ δεν ξέρεις που θα σου χρειαστούν" και εδώ δικαιώνεται. Κουβέντα περί ανέμων και υδάτων, και χαϊδέματα συνιστούν την γνωριμία.
Λόγω της μουσικής, των μπερδεμένων αρωμάτων και του χαμηλού φωτισμού η ζαλάδα έρχεται νωρίς. Δημιουργώντας μια κατάσταση νιρβάνας στο μυαλό. Όταν γυρίσεις να κοιτάξεις τριγύρω θα δεις μοναχικούς άντρες μεγάλους σε ηλικία. Με ένα κορίτσι στην αγκαλιά τους. Να κουβεντιάζουν. Αυτή να μιλάει κυρίως ή και κανένας τους. Αυτή να έχει τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και αυτός στα πόδια της ή στη μέση της. Την ακούει και χαμογελάει. Δεν θέλει σεξ. Αν ήθελε σεξ θα πήγαινε σε μπουρδέλο. Να ακούσει την γλυκιά κουβέντα θέλει. Αυτή που θα έχει να ακούσει από την γυναίκα του χρόνια. Ξέρει ότι το κορίτσι του λέει παραμύθια γιατί είναι η δουλειά της. Αλλά χαμογελάει όταν την ακούει. Του αρέσει να του μιλάνε όμορφα οι γυναίκες. Είχε ξεχάσει πως είναι. Είναι ωραία Πολύ ωραία. Και δεν θέλω να πω ότι φταίει αποκλειστικά η γυναίκα του. Που της αρέσει ο μουσακάς λίγο παραπάνω. Που δεν έχει τον πέρσοναλ τρέινερ της τιβί περσόνας. Που της έχει γίνει εμμονή ένα σπίτι δίχως ίχνος σκόνης. Που τον παίρνει τηλέφωνο μόνο για να του υπενθυμίσει να φέρει σερβιέτες από το σούπερνάρκετ. Φταίει και αυτός. Που δεν της είπε ποτέ ότι θέλει να του μιλάει γλυκά όπως την πρώτη εβδομάδα του γάμου τους. Δεν της είπε ποτέ να βάλει τα καλά της και να βγουν οι δυο τους και ας πάνε στο ίδιο μαγαζί, απλά να βάλουν τα καλά τους. Δεν της είπε πόσο την αγαπάει.

Αλλά τότε πως θα πήγαινε στο μπέρδεμα εάν θεωρήσουμε ότι δεν είναι και περίεργος;

σαν το μωρό το παιδί

Ο σκύλος φέρεται όπως τον μάθεις. Αν από μικρό δεν τον αφήνεις να θρονιάζεται στον καναπέ λάικ α σερ δεν θα το κάνει ποτέ. Τουλάχιστον όσο είσαι μπροστά.
Το μωρό τρώει και κοιμάται όπως το μάθεις. Αν το μάθεις να κοιμάται κάθε βράδυ στις δέκα, αυτό θα γίνεται καθημερινά εκτός και αν κάποια μέρα έχει ντέρτια και κοιμηθεί λίγο αργότερα.
Ο μπρόουσερ βγάζει πρώτες επιλογές αυτές που του έμαθες ότι σου αρέσουν. Αν μπαίνεις δέκα φορές τη μέρα στο γιουπορν και μία στο γιουτιομπ όταν γράψεις γιου το γιουπορν θα βγάλει πρώτα (ένας φίλος, όχι εγώ). Το έντερο φέρεται όπως το μάθεις. Αν κάθε πρωί λύνεις ένα σταυρόλεξο συνηθίζει και θέλει πνευματική άσκηση εκείνη την ώρα.

Έτσι και ο άνθρωπος. Αν τον έχεις μάθει να του φέρεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο που αποδέχεται ευχάριστα και ξαφνικά αλλάξεις δεν θα του αρέσει. Και δεν θα εξετάσει τον λόγο που άλλαξες συμπεριφορά. Εστιάζει στο ότι άλλαξες. Γιατί έτσι τον είχες μάθει. Όταν σου ζητάει σοκολάτα να του παίρνεις σοκολάτα. Όταν σου ζητάει να τον πάρεις αγκαλιά γιατί κουράστηκε να περπατάει να τον παίρνεις αγκαλιά. Όταν σου ζητάει μπιφτέκια γιατί δεν του αρέσουν τα φασολάκια να του κάνεις μπιφτέκια. Όταν σου ζητάει κακάο γιατί το σκέτο γάλα δεν μπορεί να το πιει να του παίρνεις κακάο. Όταν σου ζητάει παιχνίδι να παίζεις. Και αν δεν του κάνεις τα χατίρια αγαπάει περισσότερο τη γιαγιά.

Εμ τι; Παιδιά είμαστε;

λεκές

Σκέψου να γυρνάς σπίτι κατάκοπος και πεινασμένος από (δεν θα πω δουλειά γιατί είναι πολύ προφανές) δυο καφέδες. Δηλαδή έχει κάνει μια τρύπα να το στομάχι και έχει κολλήσει στην πλάτη. Πας στην κουζίνα και τι να δεις; Παστίτσιο, μουσακά, κοκκινιστό και βάλεέναεσύδενμουέρχεται. Ας είμαστε ρεαλιστές να ζητάμε το ακατόρθωτο σαν να λέμε. Τι θα φας; Πρέπει να φας κάτι και δεν μπορείς να διαλέξεις. Ενώ αν είχες μόνο ένα από τα τέσσερα ή ακόμα ακόμα φασολάκια, αυτά θα έτρωγες και θα τα φχαριστιόσουν κιόλας. Με ψωμάκι κιόλας και φέτα μην λες κουβέντα, μια χαρά. Στην Αφρική τα παιδάκια δεν έχουν να φάνε που θα έλεγε και η μάνα. Στην κατοχή έτρωγαν μπομπότα και ου το καθεξής.

Σκέψου να πηγαίνεις σε ένα mall, να δοκιμάζεις από εδώ,να δοκιμάζεις από εκεί, είσαι και αγαθός σε πείθουν οι πωλήτριες ότι όλα σου ταιριάζουν και καταλήγεις σε τρία μπλουζάκια. Ποιο θα πάρεις; Ποιο θα φορέσω περισσότερο; Ποιο ταιριάζει πιο πολύ με το πορτοκαλί μου παντελόνι; Ποιο με αδυνατίζει; Ποιο με ψηλώνει; Ποιο σιδερώνεται μόνο του; Θα πέσει και άλλο ο βασικός μισθός; Εμείς στα χρόνια μας δεν είχαμε τέτοια, φορούσαμε του μεγαλύτερου αδερφού που θα έλεγε και ο μπαμπάς. Στην κατοχή έτρωγαν μπομπότα και ου το καθεξής.Ενώ αυτοί που τους ψωνίζει η μάνα τους είναι απελευθερωμένοι από τέτοια προβλήματα. Γιατί περί τέτοιων πρόκειται. Τέτοιοι και τέτοια είναι. 

Οπότε που καταλήγουμε; Πουθενά. Απλά βγάλε το καινούριο μπλουζάκι όταν είναι να φας μη το λερώσεις.  

γέμισ'τα

Ξυπνάς με στόμα στεγνό, η μέση σου πονάει, το ρολόι πεταμένο κάτω ανάμεσα στα ρούχα και το κινητό ανάμεσα στα σκεπάσματα. Σηκώνεσαι παραπατώντας, ρίχνεις λίγο νερό στο πρόσωπό σου και γεμίζεις μια κούπα με καφέ. Κάθεσαι στον υπολογιστή και ενημερώνεσαι για τα νέα της ημέρας που κατά το ήμισυ έχει περάσει. Γεμίζεις τα πνευμόνια σου με το πρώτο τσιγάρο που έρχεται να επαναφέρει τη θολούρα που πήγε να διαλυθεί. Ακούς την αγαπημένη σου εκπομπή στο ράδιο, σκας και το πρώτο χαμόγελο στην οθόνη του λάπτοπ. Γεμίζεις το πρωινό με λίγη δουλίτσα. Δεν σε γεμίζει. Πηγαίνεις στο μπακάλικο. Της γειτονιάς. Ξέρεις ποιο. Ψωνίζεις και γυρίζεις να μαγειρέψεις. Αφού σου αρέσει. Κάνεις γεμιστά. Με ρύζι. Μόνο. Τα άλλα, τα ακατανόμαστα είναι άλλο φαΐ.Ακούς τα τραγούδια που σου αρέσουν. Κάνεις ένα ντουζ και ετοιμάζεσαι να φας. Τρως και βγαίνεις για καφέ μπας και γεμίσει λίγο η μέρα. Συναντάς ωραίους τύπους. Ωραίους καφέδες. Συζητάτε. Γυρίζεις σπίτι. Δεν σου αρέσει τίποτα. Το σπίτι, το λαπτοπ, ο καναπές, η πόλη, τίποτα. Μόνο το κρεβάτι. Και τα γεμιστά. Βάζεις ότι πιο ασιδέρωτο έχεις και βγαίνεις για ποτό. Κουβεντιάζεις. Γεμίζεις πάλι λόγια, θεωρίες, ιδέες. Γεμίζεις αισιοδοξία τους άλλους, κατήφεια τον εαυτό σου. Φλερτάρεις να γεμίσεις αυτοπεποίθηση τον εαυτούλη σου. Πίνεις για να γεμίσεις περισσότερη. Συζητάς, γεμίζεις απόψεις, από όλες τις όψεις. Πας στο μπαρμαν και του λες γέμισ'το ξανά και ξανά. Ξάφνου όλοι φεύγουν, μένεις μόνος, κρεμιέσαι από κάπου να μείνεις λίγο ακόμα. Λίγο ακόμα να γεμίσεις με κάτι το μυαλό. Με κάτι άλλο. Πέρασε η ώρα. Γυρίζεις σπίτι. Τα πετάς όλα, ανοίγεις μια μπύρα, στρίβεις ένα τσιγάρο και ακούς το τραγούδι. Γεμάτη μέρα και σήμερα. Ξαπλώνεις παίρνεις το μαξιλάρι να γεμίσει την αγκαλιά σου. Κάνεις ζαπινγκ. Εκπομπή με αναγραμματισμό. Ε Σ Α Μ Τ Ι Γ. 

παστίτσιο

Σαν να έχεις παστίτσιο. Ένα πολύ καλό  ταψί παστίτσιο κάθε μέρα. Πολύ καλό παστίτσιο, όχι ταψί. Φόκους. Κάποια μέρα θα το σιχαθείς. Αν δεν σου αρέσει πολύ το παστίτσιο φίλε αναγνώστη μπορείς να βάλεις στο παράδειγμα ότι θέλεις. Εντάξει υποθετικά μιλάμε αποφάσισε δεν θα το φας κιόλας. Έκανε κάτι κακό το παστίτσιο; Όχι. Δηλαδή τι κακό θα μπορούσε να κάνει καθώς στεκόταν αχνιστό στην κουζίνα περιμένοντας το πιρούνι σου να πάρει την πρώτη μπουκιά και να καείς λόγω της λαιμαργίας σου; Σιγά που δεν θα τσιμπούσες μια-δυο μπουκιές πριν σερβίρεις. Αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα βαρεθείς το παστίτσιο και όσο και αν πεινάς και αυτό είναι εκεί και θα σε περιμένει θα φας κάτι άλλο. Ακόμα και φακές. Φακ γιες. Θα αναρωτηθεί το παστίτσιο και απαντήσεις δεν θα βρει. Θα αναρωτιέται τι έκανε και δεν το τρως πια. Και απάντηση δεν θα βρίσκει. Γιατί δεν έκανε τίποτα. Τίποτα. Όλα ήταν όπως έπρεπε να είναι. Η μπεσαμέλ,ο κιμάς, τα μακαρόνια, η τριμμένη φρυγανιά από πάνω όλα όπως έπρεπε. Αλλά ήταν έτσι συνέχεια. Ένα πολύ νόστιμο παστίτσιο πάντα έτοιμο και διαθέσιμο προς βρώση. Χου γουόντς δατ ιν δε φιρστ πλεϊς; 

ρινγκ

Πριν τον ύπνο. Εκεί κρίνονται όλα. Εκεί σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα, ναι αναστενάρης. Αχ και βαχ και γύρνα από το ένα πλευρό και γύρνα από το άλλο πλευρό και μπρούμυτα και τανάσκελα. Πάρε αγκαλιά το ένα μαξιλάρι, βάλε στα πόδια το άλλο. Το "με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι" πέθανε. Σκεπάσου, ξεσκεπάσου. Δεν είναι ύπνος αυτό. Βουτιά στο ρινγκ των σκέψεων είναι. Αν έχεις τέτοιο γιατί αν δεν έχεις δεν έχεις φτάσει μέχρι αυτή τη λέξη. Όχι αυτή, αυτή: Σκατά. 

Άντε και λες θα μπω στο ρινγκ. Ντεμέκ μαχητής επειδή είδες μια μαλακία στο wikiquotes. Ξεχνάς ότι σε περιμένουν δύο να σου σπάσουν τα μούτρα. 

"Στην αριστερή γωνία με το μπλε σορτσάκι, ο γίγαντας από την μακρινή λήθη με 53 συνεχόμενα νοκ άουτ, 27 χρόνια αήττητος από κάθε θετική εξέλιξη, ο άρχοντας του παρελθόντος, o πρωταθλητής των τύψεων, ο ένας και μοναδικός Χτες! και στην δεξιά γωνία, με το κόκκινο σορτσάκι ο ανερχόμενος τιτάνας, ο δυσοίωνος και αδυσώπητος διεκδικητής του τίτλου και υποψήφιος αντικαταστάτης στο πάνθεον του Χτες,ο φιλόδοξος διεκδικητής, όπως ο ίδιος δηλώνει: χειρότερος από ότι φαντάζεστε, ο Αύριο!" 

Και στην μέση εσύ. 

Καληνύχτα και όνειρα μπουνιά

ή και όχι

Να  βάλουμε τα καλά μας ή και όχι και να βγούμε έξω. Να κάτσουμε σε μια περατζάδα ή και όχι. Να πάρουμε ένα ποτό και δύο και τρία. Να πειράξουμε ο ένας τον άλλο ή και να τον κοροϊδέψουμε. Να κουτσομπολέψουμε ένα περαστικό ή και δύο. Να πιαστούμε από ένα θέμα και να το συζητάμε επί ώρα δίχως να το λύσουμε ή και να μη το λύσουμε. Να γελάσουμε, να ξεκαρδιστούμε με τα χάλια μας ,τα προβλήματα και τις φάτσες μας. Να διαφωνήσουμε, να φωνάζουμε αλλά στο τέλος να συμφωνήσουμε ή και όχι. Να ξανά-γελάσουμε, να αλλάξουμε θέμα τρεις φορές και να ξεχάσουμε από που ξεκινήσαμε. Και δεν θα τα έχουμε λύσει όλα μα θα αγαπιόμαστε πιο πολύ που ακούσαμε ο ένας του άλλου τη σοφία βλακεία. Θα ξανά-πειράξουμε ο ένας τον άλλο και τούμπαλιν. Και ξανά τούμπαλιν. Και ξανά μανά τούμπαλιν. Θα ξανά-παραγγείλουμε και θα πιούμε και θα φύγουμε να πάμε να χορέψουμε ή και όχι. Όχι να χορέψουμε, γιατί θα συνεχίσουμε σίγουρα. Θα μιλήσουμε και σε καναδυό αγνώστους ή και τρεις. Θα πιούμε μια μπυρίτσα να φύγει η γεύση του ποτού ή και δύο. Να μεθύσουμε από τα γέλια ή από το ποτό. Το "από τα γέλια" είναι πιο ποιητικό σαν να λέμε άλογο ή άτι. Να κάνουμε φιγούρες τραγικές και αγκαλιές και να γελάνε στο μαγαζί μαζί μας. Να ζητήσουμε τα αγαπημένα μας τραγούδια και να κάνουμε όταν τα ακούσουμε σαν ρουβίτσες ή και ακριβώς ρουβίτσες. Να βγούμε από το μαγαζί χορεύοντας, να τραγουδάμε στο δρόμο, να χαθούμε, να σταματήσουμε σε δύο παγκάκια και τρία πεζούλια να ξαποστάσουμε και τελικά να μπούμε σε ένα ακόμη μαγαζί να κάνουμε τη φιγούρα μας (την χορευτική πάντα) και να θυμηθούμε ότι έχουμε δουλειά την επόμενη μέρα. Ή και όχι

τζόγος

γιατί δεν μου είπες ποτέ αυτό που περίμενα να ακούσω
γιατί δεν έκανες ποτέ αυτό που περίμενα να κάνεις

και θα συνεχίσω να μαντεύω σαν τον άρρωστο τζογαδόρο γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ποτέ,μα ποτέ δεν θέλω να πέσω μέσα στις προβλέψεις μου

αυτή είναι η νίκη και η ήττα μου

tres

Ήταν τρεις φίλοι, ο Άρης, ο Πάρης, ο Χάρης και ο Κώστας ο Ξεδοντιάρης. Ήταν σαν τους τρεις σωματοφύλακες, τέσσερις.
Εκτός από το προφανές είχαν και άλλο ένα κοινό σημείο. Το ''άρης" μέσα στα ονόματά τους.
Ωραίο παρεάκι, πολύ γέλιο τα παιδιά. Πήγαινα και γω καμιά φορά μαζί τους σαν μπροστάρης που δεν ήμουν στον χαβαλέ. Καθόμασταν με τις ώρες γύρω από ένα τραπέζι αγκαλιά με τις καλές μας και λέγαμε, λέγαμε. Και όποτε τελείωναν οι καλές μας οι μπύρες παραγγέλναμε άλλες. Πολύ πείρα. Δεν είχαμε αλλά μας άρεσε να το παίζουμε ότι έχουμε. Αραχτοί μισο-μεθυσμένοι με το τσιγάρο στο στόμα και τη βλακεία κάτω από τη γλώσσα.
Τα είχαμε βρει. Μεταξύ μας γιατί με τους εαυτούς μας δεν δούλευε κανείς μας. Για αυτό και τόσο καθισιό και μπύρα. Φωνάζαμε και τις άλλες στην παρέα και γινόταν χαμός. Γέλια, φωνές, χαρές μέχρι και που χορεύαμε. Ήταν ωραίες, οι ρακές. Μετά όπως ήταν αναμενόμενο μέναμε μόνοι μας και φεύγαμε. Τραβιόμασταν από δω και από κει ώσπου καταλήγαμε ρομαντικά σε παγκάκι ο καθένας με τη δικιά του. Μπύρα; 

στοπ ριπίτ

Κουράστηκε από την επανάληψη, την ρουτίνα και το τίποτα που συνέχισε να γίνεται. Κουράστηκε και από τα τίποτα που συνέχισαν να προσπαθούν να γίνουν.
Έκλεισε την πόρτα πίσω του και άρχισε να περπατάει. Περπάτησε κάτω από ήλιο, κάτω από βροχή και ανάμεσα σε αέρα. Τον έσπρωξαν, τον πάτησαν αλλά συνέχισε.Κάποια στιγμή κουράστηκε και από το περπάτημα. 

Άνοιξε την πρώτη πόρτα που βρήκε στο αριστερό του χέρι. 

Στο μπαρμπουτομάγαζο άρχισε να τζογάρει. Έτσι για να ανέβει η αδρεναλίνη του, να νιώσει πάλι ζωντανός. Έτσι έγινε. Ήπιε και ένα ποτό μετά για να ηρεμήσει και ένα τσιγάρο πριν και μετά και κατά τη διάρκεια γιατί του πήγαινε. Το κάπνισμα. Ίσως και να κέρδισε, ίσως και να έχασε. Μάλλον έχασε αλλά και πάλι κερδισμένος ήταν.

Μετά, αυτό που ήθελε ήταν κάτι ανάλαφρο. Όχι και σαν εκπομπή τοκ σόου. Πιο πολύ.
Κουράστηκε να αναλύει. Νικολακόπουλος είχε καταντήσει και δεν μιλούσε για εκλογές. Σαν να ακούς Γα'ι'τάνο σε εποχή εκτός πασχα. Δεν το κάνεις.
Για αυτό βγαίνοντας από το μπαρμπουτομάγαζο έψαξε μια μπάρα με υποπόδιο που θα έχει παρέες που γελάνε πολύ και τύπους μόνος τους. Μετά από ένα είδος ποτού γιατί δεν του άρεσε να τα μπερδεύει και αυτά και κουβέντας που είχε ξαναγίνει έφυγε αγανακτισμένος. Όχι πολίτης, αλήτης.
Βγήκε έξω, έστριψε στην πρώτη στροφή και ένα τσιγάρο, το άναψε και άρχισε να περπατάει περιμένοντας

ακριβως

Σαν τον καφε που σε ξυπναει. Σαν το αλκοολ που σε νυσταζει.
Σαν το τσιγαρο που σε θολωνει. Ετσι ακριβως.
Και αν συνηθισες τον καφε και δεν σου φτανει ενας.
Και αν συνηθισες το αλκοολ και δεν κανεις γκλαβα.
Και αν συνηθισες το τσιγαρο και δεν σε θολωνει.
Εχεις τη σκεψη σου.
Τα ονειρα σου.
Τις αναμνησεις σου.

το μπακαλικο

Και ξαφνικά μια μέρα τυχαίνει και δεν πας στο μπακάλικο της γειτονίας σου αλλά στο σούπερ μαρκετ. Με το που πέρνας την πόρτα πελαγώνεις. Έχεις συνηθίσει στα λίγα προϊόντα που τόσα χρόνια χρησιμοποιείς Κα εμπιστεύεσαι. Και ξαφνικά έρχεσαι φάτσα με ράφια γεμάτα πράγματα που αγνοούσες. Αρχικά σου αρέσει. Ξανάπας εκεί. Δοκιμάζεις διαφορετικά προϊόντα και ευχαριστιέσαι την ποικιλία. Μετά την δεύτερη φορά αρχίζεις και εκνευρίζεσαι. Πώς δεν ήξερες ότι υπάρχουν; Πώς δεν φαντάστηκες ότι υπάρχουν; Πώς νόμιζες ότι το μπακάλικο της γειτονιάς σου είχε τα πάντα; Πως εθελοτυφλουσες; Γιατι κλειστηκες στον μικροκοσμο του μπακαλικου σου; Γιατι ακομα αυτον τον μικροκοσο προτιμας;