ε,αυτοί

Είχε πολλούς εαυτούς. Δεν τους συμπαθούσε όμως όλους τους. Και ούτε τους είχε γνωρίσει όλους.

Με κάποιους τον έφεραν σε επαφή άλλοι. Και έτσι είτε συνέχισαν να κάνουν παρέα είτε να βρίσκονται σπάνια.

Πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου λένε. Ο εαυτός σου είναι μια ολόκληρη παρέα. Και σαν εαυτοί έχουν και αυτοί άλλες παρέες και έτσι γνωρίζεις συνέχεια ανθρώπους. Και αντίστροφα. Γνωρίζεις εαυτούς στον καφέ, στο ποτό, στο δρόμο, στο παιχνίδι, στο γήπεδο, στο κρεβάτι, στον έρωτα. Θα γνωρίσεις πολλούς. Αλλά δεν θα τους συμπαθήσεις όλους. Κάποιοι σου εαυτοί δεν ταιριάζουν με σένα. Ή έστω με εσένα που θέλεις. Πέρα δεν γίνεται να τους κάνεις. Πάντα εκεί θα είναι. Εαυτοί σου είναι. Μπορείς μόνο πέρα να κάνεις τους ανθρώπους που φέρνουν μαζί τον εαυτό που δεν θέλεις και να κρατήσεις κοντά σου αυτούς που έχουν κολλητό τον εαυτό σου που γουστάρεις. Ε,αυτούς.

Δεν θα σταματήσεις να γνωρίζεις εαυτούς. Και τους περισσότερους θα τους γνωρίσεις στον έρωτα. Και ίσως για αυτό ερωτεύεσαι. Για να μαθαίνεις εσένα. Εσένα του άλλου. Και αν θα σου αρέσει να σε κρατήσεις. Γιατί εσύ είσαι. Αλλά να θυμάσαι ότι ο κάθε ένας που γνωρίζεις κρατάει διαφορετικό καθρέπτη.

nunca pretendi ser senão um sonhador

Πιες δυο γουλιές από το ποτό. Πάρε μία τζούρα από το τσιγάρο. Άραξε πίσω στην καρέκλα. Σταμάτα να θυμάσαι.. Σταμάτα να ακούς και σκέψου. Σκέψου που θα ήθελες να είσαι τώρα. Έλα μη τσιγκουνεύεσαι. Όνειρο είναι. Κάνε το σωστά. Προσδιόρισε τοποθεσία, εποχή, παρέα, ακόμα και φάτσες περαστικών. Και μουσική υπόκρουση. Συνέχισε. Πέρνα καλά. Τράβηξε το όσο πάει. Γύρνα στην πραγματικότητα μόνο για πιοτό, φαγητό ή έρωτα. Είναι ευτυχία να ονειρεύεσαι. Και αν περάσεις καλά εκεί, βάλε σκοπό να ξαναπάς. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Γιατί ωραία τα όνειρα αλλά όταν ξυπνήσεις και συνειδητοποιήσεις ότι ακόμα ονειρεύεσαι τότε πέτυχες. Τότε μπορείς να σβήσεις το όνειρο από τη λίστα.

τζιν πάγο

Ήταν χειμώνας, έξω το χιόνι έπεφτε αργά φωτίζοντας το μαύρο σκηνικό και αυτός είχε χουχουλιάσει μπροστά στο τζάκι με κουβερτούλα και ουίσκι ξεφυλλίζοντας ένα άλμπουμ με παλιές αγάπες. Αλλά για να μην αυτοκτονήσει

Ήταν καλοκαίρι στο μπαρ, έπινε τζιν και ξεφύλλιζε στιγμές. Είχε πολλές σελίδες ξεχασμένες. Άλλες έγχρωμες και άλλες ασπρόμαυρες. Άλλες γεμάτες και άλλες σκισμένες. Με όλων των ειδών γραμματοσειρές. Άλλες στιγμές γραμμένες αυτούσιες και άλλες τροποποιημένες. Διαστρεβλωμένες. Οι ίδιες στιγμές. Μα δεν φταίει αυτός που έγραψε, ίσως φταίει αυτός που τις διάβαζε. Ίσως και αυτός που τις έζησε. Ίσως και ο μπάρμαν που έβαλε φέτα λεμόνι. Ξεφύλλισε πολλές σελίδες, σε κάποιες χαμογέλασε, σε άλλες κατσούφιασε, σε όλες έψαξε λάθη. Από ορθογραφικά, μέχρι συντακτικά και πίσω. Έγινε όντως έτσι; Μήπως εδώ ο συγγραφέας άλλαξε το στόρι ή πρόσθεσε σάλτσα για περισσότερο ντράμα; Γιατί επίτρεψέ μου να το ξέρω τα κάνουν κάτι τέτοια. Ντάξει μωρέ το φαντάζομαι. Αλλά το θέμα είναι άλλο. Αλλάζει η αλήθεια. Αλλιώς τη βλέπει ο καθένας. Πόσο μάλλον ο καλλιτέχνης. Το προσαρμόζουμε το στόρι για να πουλήσει. Ή για να μας αρέσει. Διάλεξε. Και πώς είναι καλύτερα να ξέρεις το στόρι; Ωραιοποιημένο ή ακριβώς όπως έγινε; Δραματοποιημένο η ακριβώς όπως έγινε; Όπως σ'αρέσει. Σαν το τζιν. Χωρίς λεμόνι. Και αν σου βάλει ο μπάρμαν κατά λάθος μια φέτα πιες το δεν πειράζει. Έτσι και αλλιώς η ξινίλα στο τέλος σου μένει μόνο στις τελευταίες δυο γουλιές.

γιατί;

Γιατί και γιατί αναρωτιέσαι συνέχεια σαν το πεντάχρονο που μπορεί να σε ρωτήσει μέχρι και γιατί ρωτάμε με το γιατί. Και ναι είναι εξίσου εκνευριστικό. Και για σένα και για τον άλλο. Γιατί; Όχι που δεν θα ρωτούσες. Γιατί δύο γιατί. Η απάντηση δεν υπάρχει ή είναι σαν να λέει ο πατέρας στην κορούλα του τι κάνει με τη μαμά το βράδυ και τρίζει το κρεβάτι. Το λες; Δεν το λες. Για κάτι τέτοια περιμένεις να μεγαλώσει το παιδί και τότε θα καταλάβει από μόνο του. Και το παιδί. Δυστυχώς ή ευτυχώς το για-χου ανσερς δεν έχει επεκταθεί σε τέτοια θέματα. Αν δεν πάρεις την απάντηση που θέλεις δύο είναι οι πιθανές αντιδράσεις. Θα περιμένεις να μάθεις, οπότε είσαι γαϊδούρι (λόγο γαϊδουρινής υπομονής το λέω νο οφένς) ή θα αρχίσεις να φτιάχνεις σενάρια. Το δεύτερο είναι το χειρότερο αλλά είναι μονόδρομος. Σαν να πίνεις μπύρα και να καμαρώνεις τα τσιπς στο μπολ χωρίς να τρως. Και αν το έκανες μία φορά δεν σημαίνει ότι το κάνεις πάντα. Αρχίζει το λοιπόν το πιτσιρίκι και φτιάχνει σενάρια και λέει αυτό το γιατί γιατί έτσι και το άλλο γιατί αλλιώς. Όλα όμως τα φτιάχνει εύκολα και τα απαντάει με όμορφες σκέψεις και ωραίες για το αυτί λέξεις. Αντίθετα από σένα. Γιατί; Δεν σ' αρέσει τώρα ε; Γιατί μεγάλωσες και άλλαξες. Μα αν θες να διώξεις το γρουσούζη προποτζή από μέσα σου άσε τα γιατί που μπορεί και φτιάξε τα δικά σου, όπως θα έκανες και όταν τα γιατί σου ήταν γλυκά (δεν ήταν αλλά οι γονείς σου τα έβλεπαν έτσι και πάλι όχι όλα). Αυτά θα γίνουν και οι απαντήσεις που θα πάρεις. Και αν δεν γίνουν τουλάχιστον τα τσιπς ταιριάζουν με τη μπύρα. Αλλιώς θα σου έφερναν μπισκότα βουτύρου.

αλλαξιές

Βλέπει ο Μανωλιός τον Άλλον που είναι αλλιώς και σκέφτεται έτσι μ' αρέσει και μένα να είμαι.
Βλέπει ο Αλλιώς τον Μανωλιό και σκέφτεται έτσι μ' αρέσει και μένα να είμαι.
Μαζί κάθονται και βλέπουν τον Αλλιώτικο και σκέφτονται ευτυχώς που δεν είμαστε έτσι.
Ο Αλλιώτικος βλέπει τους άλλους δυο αλλά καθρέφτη δεν έχει.

Όλοι εκτός από τον Αλλιώτικο βλέπουν κάτι που δεν δείχνει ο καθρέφτης τους και θέλουν να γίνουν κάτι που δεν θα είναι ποτέ ο καθρέφτης τους.

Και η ζωή συνεχίζεται με τους τρεις τους να πίνουν μαζί καφέδες, να περπατάνε, να συζητάνε και να προσπαθούν να μοιάσει ο ένας στον καθρέφτη του άλλου.

Βέβαια δεν κάνουν παρέα μόνο επειδή θέλει ο ένας να μοιάσει στον άλλο αλλά και γιατί κάποιοι χαίρονται που δεν μοιάζουν στον ένα.

Ώσπου τα χρόνια πέρασαν και ο Μανωλιός έγινε ίδιος ο Άλλος,ο Άλλος ίδιος ο Μανωλιός μα ο Αλλιώτικος έμεινε ίδιος.

Οι δύο πρώτοι είχαν πετύχει το σκοπό τους και λυπόντουσαν τον Αλλιώτικο που τόσα χρόνια δεν αξιώθηκε να αγοράσει ένα καθρέφτη και έμεινε ο ίδιος. Δεν είχε αλλάξει τίποτα πάνω του παρά μόνο ο χρόνος.

Την ημέρα που θα βρισκόντουσαν μετά από χρόνια Μανωλιός και ο Αλλιώς την περίμεναν πώς και πώς. Ετοίμασαν τον καλύτερο εαυτό του άλλου και πήγαν στο ραντεβού. Η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα με τους τρεις τους να θυμούνται τα παλιά. "Α, ρε αλλιώτικε καθόλου δεν άλλαξες μετά από τόσα χρόνια" έλεγαν κάθε τόσο με μια σταγόνα συμπόνιας.

Και όταν η βραδιά τελείωσε οι τρεις φίλοι χωρίστηκαν χαρούμενοι.
Άλλοι γιατί έγιναν άλλοι και άλλοι γιατί έμειναν αλλιώτικοι.

τι κοιτάς;

Ήταν δίπλα δίπλα και δεν κοιταζόντουσαν.
Περπατούσαν χέρι χέρι και δεν κοιταζόντουσαν.
Έτρωγαν μαζί και δεν κοιταζόντουσαν.
Έπιναν καφέ και δεν κοιταζόντουσαν.
Έκαναν έρωτα και δεν κοιταζόντουσαν.
Καθόταν αντικριστά και δεν κοιταζόντουσαν.

Μα τι κοιτούσαν; Τι κοιτούσαν;

Και ξάφνου άρχισαν να κοιτιούνται. Αλλά εστίασαν αλλού. Εστίασαν εκεί που εστιάζει ο εχθρός. Και
σταμάτησαν να είναι δίπλα δίπλα.
Σταμάτησαν να περπατάν χέρι χέρι.
Σταμάτησαν να πίνουν μαζί καφέ.
Σταμάτησε ο έρωτας.
Σταμάτησε ο χρόνος.

Και τα μάτια άνοιξαν και καθάρισαν και άρχισαν να βλέπουν και να κοιτούν.
Τα ίδια μάτια που κοιτούσαν παλιά.

Τα μάτια που μιλάνε πιο πολύ από ότι βλέπουν.
Τα μάτια που δεν συμφωνούν πάντα με τα χείλη.
Τα μάτια που ξέρεις, τα μάτια που ξέρω.

Μα ο χρόνος είχε σταματήσει μόνο για τα μάτια. Οι εικόνες είχαν αλλάξει και αν τα μάτια έγιναν ξανά τα ίδια δεν έβλεπαν την ίδια εικόνα.

Φέρε χαρτί και ξυλομπογιά και άσε τα μάτια μας να ζωγραφίσουν