Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

μπέρδεμα

Υπάρχουν μαγαζιά που ο νονός τους ήταν πολύ ωραίος τύπος, με χιούμορ. Υπάρχουν μαγαζιά όπως "ντόλτσε βίτα", "το μπέρδεμα" και το "μας πήραν είδηση". Ζουν ανάμεσά μας. Είναι στο από κάτω τετράγωνο, αν όχι στο ίδιο. Περνάμε από εκεί πολύ συχνά για να πετάξουμε τα σκουπίδια ή να βγάλουμε βόλτα το σκύλο. Περνάμε όλες τις ώρες της ημέρας αλλά σπάνια θα δεις ματιές να πέφτουν μέσα στο μαγαζί. Ίσως και να φταίει το φιμέ τζάμι. Ίσως και όχι. Υπάρχουν αυτά τα μαγαζιά που εγείρουν την περιέργεια. Και πως να μην το κάνουν άλλωστε. Δεν αξίζει μία επίσκεψη, έστω μία μόνο λέγω το καφέ-μπαρ μπέρδεμα;
Και αφού συμφωνήσαμε όλοι ας πάμε. Μπαίνεις. Πρώτη τζούρα από κακή κολόνια. Δεύτερη από τσιγάρα. Κάθεσαι στο μπαρ. Μην ζητήσεις σφηνάκια, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην ξέρουν τι είναι αυτό και να αντιπροτείνουν "να σπάσω μια μπύρα στα τρία;". Μουσική ζεϊμπέκικα και τσιφτετέλια. Έχει και ντιτζέι. Αμέ. Ίσως εκτελεί και χρέη μπάρμαν. Λίγη σημασία έχει. Το μαγαζί μικρό και σκοτεινό. Δεν πέφτουμε και ο ένας πάνω στον άλλο αλλά σκοτεινό. Κόσμος νορμάλ. Αναλογία ένας προς μία με τα κορίτσια. Τα κορίτσια.
ΤΑ κορίτσια. Τα Κορίτσια. Θέλει τύχη για να συναντήσεις ομορφούλα. Συνήθως δεν είναι πρώτης διαλογής θα έλεγα χωρίς να θέλω να χαρακτηριστώ μισογύνης και να καώ στην πυρά αλλόφρονων φεμινιστριών καθώς παραθέτω εδώ για τώρα και για πάντα την αγάπη και την εκτίμηση μου για τις γυναίκες. Δεν μιλάνε καλά ελληνικά οπότε μια ξένη γλώσσα βοηθάει. Στα έλεγε η μάνα σου "ποτέ δεν ξέρεις που θα σου χρειαστούν" και εδώ δικαιώνεται. Κουβέντα περί ανέμων και υδάτων, και χαϊδέματα συνιστούν την γνωριμία.
Λόγω της μουσικής, των μπερδεμένων αρωμάτων και του χαμηλού φωτισμού η ζαλάδα έρχεται νωρίς. Δημιουργώντας μια κατάσταση νιρβάνας στο μυαλό. Όταν γυρίσεις να κοιτάξεις τριγύρω θα δεις μοναχικούς άντρες μεγάλους σε ηλικία. Με ένα κορίτσι στην αγκαλιά τους. Να κουβεντιάζουν. Αυτή να μιλάει κυρίως ή και κανένας τους. Αυτή να έχει τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και αυτός στα πόδια της ή στη μέση της. Την ακούει και χαμογελάει. Δεν θέλει σεξ. Αν ήθελε σεξ θα πήγαινε σε μπουρδέλο. Να ακούσει την γλυκιά κουβέντα θέλει. Αυτή που θα έχει να ακούσει από την γυναίκα του χρόνια. Ξέρει ότι το κορίτσι του λέει παραμύθια γιατί είναι η δουλειά της. Αλλά χαμογελάει όταν την ακούει. Του αρέσει να του μιλάνε όμορφα οι γυναίκες. Είχε ξεχάσει πως είναι. Είναι ωραία Πολύ ωραία. Και δεν θέλω να πω ότι φταίει αποκλειστικά η γυναίκα του. Που της αρέσει ο μουσακάς λίγο παραπάνω. Που δεν έχει τον πέρσοναλ τρέινερ της τιβί περσόνας. Που της έχει γίνει εμμονή ένα σπίτι δίχως ίχνος σκόνης. Που τον παίρνει τηλέφωνο μόνο για να του υπενθυμίσει να φέρει σερβιέτες από το σούπερνάρκετ. Φταίει και αυτός. Που δεν της είπε ποτέ ότι θέλει να του μιλάει γλυκά όπως την πρώτη εβδομάδα του γάμου τους. Δεν της είπε ποτέ να βάλει τα καλά της και να βγουν οι δυο τους και ας πάνε στο ίδιο μαγαζί, απλά να βάλουν τα καλά τους. Δεν της είπε πόσο την αγαπάει.

Αλλά τότε πως θα πήγαινε στο μπέρδεμα εάν θεωρήσουμε ότι δεν είναι και περίεργος;