Σαν να έχεις παστίτσιο. Ένα πολύ καλό ταψί παστίτσιο κάθε μέρα. Πολύ καλό παστίτσιο, όχι ταψί. Φόκους. Κάποια μέρα θα το σιχαθείς. Αν δεν σου αρέσει πολύ το παστίτσιο φίλε αναγνώστη μπορείς να βάλεις στο παράδειγμα ότι θέλεις. Εντάξει υποθετικά μιλάμε αποφάσισε δεν θα το φας κιόλας. Έκανε κάτι κακό το παστίτσιο; Όχι. Δηλαδή τι κακό θα μπορούσε να κάνει καθώς στεκόταν αχνιστό στην κουζίνα περιμένοντας το πιρούνι σου να πάρει την πρώτη μπουκιά και να καείς λόγω της λαιμαργίας σου; Σιγά που δεν θα τσιμπούσες μια-δυο μπουκιές πριν σερβίρεις. Αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα βαρεθείς το παστίτσιο και όσο και αν πεινάς και αυτό είναι εκεί και θα σε περιμένει θα φας κάτι άλλο. Ακόμα και φακές. Φακ γιες. Θα αναρωτηθεί το παστίτσιο και απαντήσεις δεν θα βρει. Θα αναρωτιέται τι έκανε και δεν το τρως πια. Και απάντηση δεν θα βρίσκει. Γιατί δεν έκανε τίποτα. Τίποτα. Όλα ήταν όπως έπρεπε να είναι. Η μπεσαμέλ,ο κιμάς, τα μακαρόνια, η τριμμένη φρυγανιά από πάνω όλα όπως έπρεπε. Αλλά ήταν έτσι συνέχεια. Ένα πολύ νόστιμο παστίτσιο πάντα έτοιμο και διαθέσιμο προς βρώση. Χου γουόντς δατ ιν δε φιρστ πλεϊς;
